Blog 3: Sadé op Curaçao 09-03 tot 21-04

Blog 3: Sadé op Curaçao 09-03 tot 21-04

Terug naar huis

In de week van 9 maart hadden de examenklassen van het st. Jozef hun laatste toetsweek voor de examens. Als stagiaire is dit een beetje een gekke week. Ik werkte aan mijn opdrachten vanuit de HAN en keek toetsen na. Het coronavirus leek een steeds groter probleem te worden in Nederland. Ik kreeg hier informatie over van mijn ouders en vriend vanuit Nederland. Op Curaçao was er destijds ‘gelukkig’ maar één iemand besmet. Deze week vonden er persconferenties plaats van Rutte. Omdat de situatie op Curaçao lang niet zo ernstig was als in Nederland, deden de maatregelen en de sluiting van de scholen en horeca mij verbazen. Op vrijdag 13 maart kwam er zelfs een bericht dat de vluchten van Nederland naar Curaçao geschrapt zouden worden. Mijn ouders, zusje en vriend zouden over een aantal weken landen op het mooie eiland en er samen met mij een mooie vakantie van maken. Ik zag het positief in en zei: ‘Ach joh, jullie komen pas over drie weken, dan is alles heus wel weer goed.’ Met de kennis van nu had ik dit natuurlijk nooit gezegd. In Nederland dachten ze daar anders over en vertelden mij dat de situatie in Nederland een stuk ernstiger zou zijn dat ik zou denken. Na dit bericht ging alles best snel.

Op dezelfde dag kreeg ik een bericht van mijn school, de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Ik werd geadviseerd om terug te komen naar Nederland. Na wikken en wegen heb ik toch besloten om mijn vlucht om te boeken. Op Curaçao zouden de scholen vanaf 16 of 17 maart preventief sluiten én alle horecagelegenheden waren al gesloten. De examens gingen ook niet meer door. Ik had eigenlijk niks meer te zoeken op Curaçao: ik ben immers gekomen om stage te lopen. Maandag 16 maart vertrok ik naar mijn stageschool, maar ging eerder weg. Via de site van KLM was het niet meer mogelijk om een vlucht om te boeken vanwege de drukte. Veel stagiaires hadden namelijk besloten om terug naar Nederland te gaan. Ik wilde het risico niet lopen dat alle vluchten al vol zaten dus ging na stage direct naar Hato Airport, de luchthaven van Curaçao. Mijn ouders en vriend konden KLM namelijk niet bereiken vanuit Nederland: ze kregen geen antwoord op de belletjes naar de klantenservice en de berichten via sociale media. Dit was voor ons allemaal een vervelende, stressvolle en onzekere week. In Nederland werden de maatregelen steeds meer aangescherpt en er kwamen in een rap tempo besmettingen bij. Dit zorgde natuurlijk ook voor stress. De zorg op Curaçao is natuurlijk anders geregeld dan in Nederland. Ondanks dat er nog niet veel besmettingen waren, was de zorg op het eiland een van de voornaamste redenen om naar huis te vertrekken. Het lukte mij uiteindelijk om, na vier uur wachten op Hato, mijn vlucht om te boeken. Mijn terugvlucht stond nu op zaterdag 21 maart om 17:15.

Gelukkig was alles geregeld en kon ik de laatste paar dagen nog even genieten met mijn huisgenoten, vrienden en vriendinnen. Rosa en ik hebben zelfs nog de Christoffelberg beklommen. Ik heb gelukkig op tijd geboekt, want de dag erna bleek het nog drukker op Hato en nóg moeilijker te zijn om een vlucht terug te boeken. Uiteindelijk heeft iedereen het voor elkaar gekregen om deze of de volgende week naar huis te kunnen. We maakten er samen nog een leuke tijd van. Gelukkig was er nog één stand open. In Nederland gold de anderhalvemetersamenleving al. Hier konden wij ons natuurlijk nog niks bij voorstellen. Wij zaten nog lekker met 25 man op het strand. Bij binnenkomst in de Albert Heijn moesten we onze handen desinfecteren en werd onze lichaamstemperatuur opgemeten. Dit vonden we echt heel gek. Ik had natuurlijk veel contact met thuis dus kreeg wel het een en ander mee van de chaos in Nederland. Mijn ouders en vriend vertelden mij ook dat ik maar moest wennen aan deze vreemde situatie.

De laatste avond hebben we een afscheidsfeestje gehouden. Op zaterdag 21 maart vertrok ik met een grote groep huisgenoten en vrienden naar Schiphol. Het was natuurlijk jammer dat we twee maanden eerder dan gepland moesten vertrekken, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste dagen erg opgelucht was. Ik had mijn vlucht om kunnen boeken en kon mijn ouders, zusje en vriend weer zien. In Nederland was de situatie een stuk ernstiger, maar ik zat liever thuis in zo’n gekke situatie dan in een vreemd land zonder familie. Een paar dagen later ging het eiland in een volledige lockdown. Ik kan wel zeggen dat ik op tijd heb gehandeld.

Na een vlucht van negen uur kwam ik eindelijk aan op Schiphol. Gelijk merkte ik dat de situatie hier wel degelijk anders was dan op Curaçao. Op het vliegveld golden er strenge maatregelen en het was rustig op de weg naar huis. Ik heb een geweldige, maar veel te korte tijd gehad op Curaçao. Hopelijk kan ik snel een keer terug!

Eenmaal thuisgekomen werden we begeleid door de HAN. We moesten een planning maken met alternatieve opdrachten. Ik ben bijvoorbeeld bezig met video’s en verslagen over mijn verblijf, ik geef tips aan studenten die ook op buitenlandstage willen en ga binnenkort online hulp bieden aan leerlingen van de basisschool. Dit zijn een hoop opdrachten, maar het is een goede oplossing om mijn minor zonder problemen af te kunnen ronden. Nu zijn we een aantal weken verder. Ik kan gelukkig aan de slag voor school en vermaak me prima. Natuurlijk hoop ik ook dat alles snel weer normaal wordt.